(gepubliceerd in de Amigoe van vrijdag 29 juni 2019)
Mijn vrouw was woedend. Ze komt bij het kantoor van de RBC in de stad, waar wij al 45 jaar getrouw onze bankzaken regelen, te beginnen met de ABN, daarna ABN-AMRO, daarna RBTT en tenslotte de Royal Bank of Canada (RBC),waar haar wordt meegedeeld dat het kantoor voor goed gesloten is en zij naar het hoofdkantoor aan de Sasakiweg moet , waar je bijna niet kunt komen door de vele wegopbrekingen. En dat alles zonder ook maar één briefje te hebben ontvangen over die aanstaande kantoor-opheffing. Het parool is simpel: "ga on-line!" En daarmee tref je mijn vrouw - en niet alleen haar - in haar ziel. Ze is per slot van rekening 83 jaar oud en er zijn zelfs veel jongere mensen voor wie die eis onuitvoerbaar blijft.
In de Volkskrant van dinsdag 25 juni schrijft Olaf Tempelman bijvoorbeeld naar aanleiding van ditzelfde probleem op satirische toon: "Ineens komen er statistieken naar buiten waaruit blijkt dat er méér heimelijk analoog levende mensen zijn. Sterker: eenderde van de Nederlandse 65-plussers verzet zich dapper tegen internetbankieren. Deze krant speurde zelfs een vrouw van 53 op die nog analoog bankiert." En dan heeft hij niet eens gedacht aan de vele gehandicapten, voor wie het ook onmogelijk is digitaal te gaan. Wij, - want ik hoor door mijn blindheid ook tot die laatste groep - worden teruggeworpen in het verleden, namelijk in afhankelijkheid van anderen.
Olaf Tempelman, voormalig correspondent van de Volkskrant in Oost Europa schrijft nog: "In de Sovjet-Unie was 99 procent van de bevolking officieel wél gelukkig met het regime. Vraag coryfeeën van Silicon Valley hoeveel procent van de mensen zij gelukkig maken met hun digitale utopia en ze zeggen ook: 99 procent. Niets daarvan. Leve het analoge leven, leve de contrarevolutie!" En Olaf is nog geen vijftig jaar oud!
Maar ja, beste Olaf, we leven niet in een Utopia, waar bijvoorbeeld banken zouden bestaan ten gerieve van de burgers. Hoe verzin je het! Banken bestaan om de burger zo'n dik mogelijke poot uit te trekken, ten voordele van, in des burgers geld zwemmende directeuren en aandeelhouders. Zo simpel is dat.
Henk de Beijer, Aruba